Toen KDV kwam had ik een groot deel van dat gedrag er al uit. Toen had ik hem nl. al de 1e keer mee op wedstrijd genomen (daar hebben we elkaar immers ontmoet al ben ik toen wel terug gereden omdat ik eigenlijk alweer thuisi was maar goed, Sam had die dag ook gelopen). Dus het "echt slechte" gedrag... Ik geloof niet dat hij bij KDV gesteigerd heeft, wel één keer gaan rennen maar zelfs daar ben ik niet zeker van, weet wel dat ik hem een keer gebeld/gestuurd heb met het ren-probleem omdat op die manege niet echt een écht afgesloten bak was en mister Sam er geen probleem mee had om over de betonplaten en tussen de tractoren enz door te gaan als dat "de snelste weg" was en toen heb ik eigenlijk naar KDV gebeld met de vraag om een wondermiddeltje (had hem die dag aan de longe laten nemen om te galopperen dat hij iig niet de beton op kon) en dat KDV de dag er na bij me in de bak stond!

Ik meen ook dat Sam toen al erg goed te zadelen was.

Hoewel ik het niet onder echt "stout" schaar was het nl wel zo dat de eerste keren zadelen ik héél voorzichtig het dek moest opleggen, echt eerst tegen hem houden en dan er overheen schuiven en ook het zadel riep erg veel spanning op. Dat was toen al opgelost net zoals dat ie niet aan zijn hoofd liet komen. (met twee moeten zijn om het hoofdstel over zijn oren te krijgen.)
Wat KDV wel volledig heeft mee gekregen is zijn aanleuningsprobleem en de problemen onder het zadel, heftig reageren op vrijwel elke hulp, rennering zijn voor het been, NIET kunnen stilstaan, dus echt letterlijk NIET. Hij bleef wel op de plek, maar was dan steeds aan het trippelen en dat ie alleen daar bovenin wilde komen, hoog en opgekropt toen KDV begon met helpen pakte Sam niets aan vanvoor (dat deed hij bij Shanna trouwens ook al niet, was één van de voornaamste problemen bij Shanna ook) en ontspanning was ook ver te zoeken. Hij heeft sinds KDV's hulp niet meer akelig gedaan eigenlijk, wel nog één keer op een wedstrijd af gelopen jaar, maar toen merkte ik 's morgens al dat ie niet zichzelf was... Toen is ie in de proef omhoog gegaan nadat ik al de hele proef mijn handen vol had om te voorkomen dat ie zou ontploffen. En dat ging goed..... Tot het galopgedeelte er aan kwam... :') Daar zie je eigenlijk heel goed wat Sam ook doet als je vanvoor even "doorpakt". Ik moest hem daar nl. op de rem trekken.
Nu kan je Sam een half uur onder je laten stilstaan, je kan je ontbijtje op eten als je wil op 'm. Koppie laag en toe maar.

Daar hadden KDV en ik het laatst nog over toen hij braaf stond te wachten. Dat ie dat een jaar geleden nooit gedaan zou hebben. Dat was géén optie. En Sam stond er bij en zuchtte eens diep. En dat heeft geen enkele andere lesgever klaar gekregen, ik denk ook niet dat er in mijn omgeving een lesgever is die het gelukt zou zijn omdat ze allemaal die "tijdsdruk" er bij hebben... En dat heb ik aan KDV te danken want ik betwijfel ten zeerste of het me in mijn up gelukt zou zijn met Sam. Ik zeg altijd voor de grap dat Sam altijd op het randje van een zenuwinzinking staat... Sam is van nature een extreem nerveus paard, ook als hij ontspannen langs je staat is het breken van een twijgje genoeg om zijn alertheid op te roepen (als het nu een paard zou zijn dat nog nooit in een bos gestaan heeft maar Sam staat inmiddels al een jaar in een bos dus brekende takjes is toch een geluid dat ie hoort te kennen) en daar moet ik gewoon op letten... Pret was ook nerveus maar zoals Sam heb ik haar nooit gekent.. Sam kan ook echt een soort hele grote puppie zijn... Als die bang is komt ie achter me staan en dan letterlijk met zijn hoofd achter mijn rug om dan na een paar seconde echt zo langs me door te kijken van "is het veilig?"...

Met vuurwerk bv stond ie met zijn schouder tegen mijn flank aan en zijn hoofd lag letterlijk in mijn armen. En dan staan bibberen natuurlijk... En dat is gewoon zijn karakter, dat ga ik er niet uit krijgen en dat maakt Sam ook tot Sam (dat bedoelt Shan dus ook met; Sam zal altijd Sam zijn) het zou een beetje een "tikje" zijn van de nazaten van Yasri maar ik vind niet zo heel veel over die hengst of zijn nakomelingen dus... En dat is dus waar we in de trainingen ook heel voorzichtig mee moeten zijn en waar, tot ik KDV leerde kennen, geen mens genoeg geduld voor had...
Wat een verlichting was het toen KDV Sam 5 minuten bekeek en me rustig vertelde dat hij een erg nerveus paard zag dat niet van kwade wil was (want dat zei al de rest, Sam heeft op die stal de bijnaam "Sam de Verschrikkelijke" gekregen van het personeel en de loslopende ruiters.) maar wel extreem gevoelig... en die me gewoon zei het heel rustig te willen aanpakken met hem... EINDELIJK!!! EINDELIJK!! !iemand die niet ten koste van mijn paard (en mij want Sam is echt een soort gevoelig bommetje en als die ontploft heb je een probleem) zichzelf goed wilde presenteren maar die gewoon keek hoe ver we konden gaan met Sam en die áltijd voor dat punt van "te veel" weet te blijven. Sam's trainingen zijn ook meer "interval trainingen". Tien minuten a een kwartiertje werken en dan minstens vijf minuten aan lange teugel stappen, wel goed door stappen. Als het iets is wat hij al kent dan soms wat langer (afhankelijk van hoe hij die dag is) maar met nieuwe dingen is het zelfs maar een 5tal minuten, paar keer doen, goede oefening? Mooi, stap en lange teugel, hem eerst laten afkoelen...
Dat klinkt nu misschien als een heel gedoe en alsof het tergend traag gaat, maar Sam is dusdanig werkwillig en als hij rustig is, ook slim (want dat is het ook nog, geen enkel wezen leert goed als ie gespannen is, dus zeker met een neuroot als Sam is het de kwestie van hem vooral niet "op druk" te krijgen want dan leert ie niks meer) dat hij eigenlijk dingen sneller leert dan bv Explosion waaraan ik veruit mijn beste herinneringen heb kwa dressuur.

Sam profiteerd daar ook niet van, die pak je na dat stappen op en die gaat weer aan het werk.
Geeft misschien ook wel een leuk inzicht in de trainingen met (en ook zonder natuurlijk want alleen moet ik het ook kunnen) KDV zo.

Het is in Nederland vast al moeilijk om nog iemand te vinden die degelijk les geeft als ik het zo lees, maar in België is een degelijke dressuurlesgever vinden al helemaal een probleem. Nederland staat veel verder in de dressuur en daar is het, naar wat ik lees, al erg moeilijk.
Daarom dat ik dus altijd zo enthousiast ben over KDV en dat het misschien over komt alsof "het wiel opnieuw uitgevonden wordt"... Ik ben me er wel bewust van dat we al lang met wielen rijden maar hier in België iemand vinden die er van op de hoogte is, is als een speld in een hooiberg!

En ik ben dus gewoon dolblij dat ik eindelijk iemand gevonden heb die me dégelijk kan leren dressuur rijden...

Heb tot nog toe altijd "goed mijn plan kunnen trekken" maar was me er wel bewust van dat ik een boel fouten maakte, punt is dat hoeveel lesgevers ik ook probeerde, ze me allemaal hetzelfde riedeltje aan leerde... Dát riedeltje waarvan ik nu net vermoedde dat dat maar het halve verhaal was (of niet eens).
en weer een lang verhaal maar over Sam kan ik boeken schrijven. Het is zo'n leuk dier in de omgang... Hij heeft gevoel voor humor en zoveel gezichtsuitdrukking.... zijn bles heeft als je goed kijkt, de vorm van een vraagteken en als hij iets nieuw ziet dan kan ie zó verwonderd kijken dat er nog eentje tussen zijn oren lijkt uit te groeien ook..

Heel leuk als je hem dingen aan de longe gaat aanleren... Sam is echt zo'n paard, die zíe je denken van "wat moet ik hier nu mee?"